Eme Sezer (Aimé Césaire), najznačajniji literarni glas postkolonijalne književnosti na francuskom jeziku, dramski tekst Bura objavio je 1969. godine. Podnaslovom je eksplicitno rečeno da je pisana po Šekspirovoj Buri te da se radi o adaptaciji za crnački teatar. Likovi su Šekspirovi, sa preciziranjem da su Arijel i Kaliban robovi, a dodat je i Eshu, crnački bog-đavo.
Sezerova Bura, postkolonijalna replika slavnog dramskog komada, zadržava osim likova i dramsku radnju: brodolom izazvan Prosperovim moćima, lutanja brodolomnika po nepoznatom ostrvu, romansu i očekivani brak Ferdinanda i Mirande, postoji čak i praštanje. Međutim, Sezerov Prospero je evropski kolonijalni gospodar čija moć da kroti prirodu dobija nova značenja. Čak i njegova sposobnost da prašta, selektivna je. Odnos prema pobunjenom Kalibanu je sasvim drugačiji od praštanja izdajnicima „roda svoga“.
Sezerove ideje iz slavne poeme Cahier d'un retour au pays natal i Rasprave o kolonijalizmu evidentne su i u ovoj transtekstualnoj transformaciji. Perspektiva potčinjenog je sasvim drugačija od one kanonske koju je pisalo „manje nevino, kraljevstvo muškaraca“.
Uzbudljiv i uznemirujući tekst o revoltu i slobodi, o moći i strategijama otpora (preko različitih koncepcija Arijela i Kalibana), ne ostaje u okviru postkolonijalne borbe. Naprotiv, Sezerova Bura se čita kao jedan aktuelan tekst o teroru moćnika, o licemerju njegovog diskursa, o nedostatku sposobnosti da se čuje Drugi, o stalnoj borbi.
Potrebno je da se naglasi koliko je važan ovaj prevod koji je objavila novosadska izdavačka kuća Prelom, u prevodu s francuskog Alekse Nikolića. Značaj publikovanja ove dugo čekane Bure prepoznat je promptno. Aleksa Nikolić je dobio uglednu nagradu „Ljubiša Rajić“ za prvi najbolji prevod i Nagradu za prevod Društva književnika Vojvodine. Posebno treba istaći da izdanje Preloma sadrži dragocjen Pogovor Alekse Nikolića koji nudi detaljnu interpretaciju Sezerovog djela.