Места која волимо постоје само по нама, Разорен простор само је привид у сталном времену, Места која волимо не можемо напустити, Места која волимо заједно, заједно, заједно, Па зар је ова соба соба или је загрљај, И шта је под прозором; улица или године? А прозор, то је само отисак прве кише Коју смо разумели која се стално понавља, И овај зид не међи собу, него можда ноћ У којој син се покрену у крви твојој заспалој, Син као лептир од пламена у соби твојих огледала, Ноћ кад си била уплашена од своје светлости, И ова врата воде у било …
Fernando Pesoa, Još tužnije od onog što se zbiva
Još tužnije od onog što se zbiva Jeste ono što se nikad nije zbilo. Moje srce, ko je rastužio? Ko ga je mojim učinio? S oblakom stiže tama da zamrači Široko polje iznad neba. Sećanja? Sve se zaboravlja. Život je samo ono što se gubi. Pa kako još čovek da ne poludi? Jedan taj u meni koga zovem ja.
Vrata koja treba odškrinuti
Nakon Braće po duši, romana koji je nagrađen Međunarodnom nagradom Buker, čime je David Diop postao 2021. godine prvi francuski autor nagrađen u engleskom komšiluku, Vrata za put bez povratka roman je koji potvrđuje značaj pripovijedanja ovog francusko-senegalskog autora. Ovoga puta, radnja je smještena u XVIII vijek a po konstrukciji romana sa više umetnutih priča, podražava se stil narativne književnosti doba prosvjetiteljstva. Glavni junak je stvarna ličnost, francuski botaničar Mišel Andanson (1727-1806), kartezijanac i enciklopedista, stručnjak za floru Senegala. Na početku romana kada ga zatičemo u posljednjim danima bolesti i starosti njegova životna ambicija da objavi grandiozno djelo Univerzalni svijet …
64. Omiljeni Balaševićevi stihovi za proteste?
“Čuješ tišinu, taj zvuk? Prolazi vreme…” ,Ne znam, Plavi, meni se činilo da Beograd slavi Veliki uskrs duha, svi ti grafiti, a onda kordon Pred onom decom ko pred tobož nekom hordom” “Neki novi klinci…” “Odlazi cirkus iz našeg malog grada” “Osmeh se vratio u grad”
Fransoa Vijon
Iz Velikog zaveštanja XXII Ja žalim sada svoju mladost kada uživah i znah smeške sve do trenutka kada starost stiže da njene kazni greške. Ne ode moja mladost peške, nit konjem; zar je tako vešta? Da šmugne ne bi duše teške, nit mi na kraju šta zavešta. XXIII Otišla mladost, a ja ostah jadnoga zdravlja i saznanja, crn poput duda, skršen o strah, a kesa moja sve je tanja; sad vlastiti me rod proganja, istinu zborim, nije gluma, i zbog ovakvog moga stanja prirodnu dužnost smeće s uma. XXIV Ne strahujem da novac stroših na zadovoljstva i veselja; nit prodah …
63. Vaši omiljeni studenti u literaturi?
Dostojevski, Zločin i kazna – Raskoljnikov S. Selenić, Ubistvo s predumišljajem D. Ugrešić, Ministarstvo boli
O egzistencijalnoj usamljenosti svakog vremena u kojem se živjelo i voljelo
Pontevedra Slađane Kavarić Mandić promišljena je i intimna lirska poema koja iz ženske perspektive reflektuje našu egzistencijalnu usamljenost, čežnju za bliskošću, potrebu za smislom i melanholiju prolaznosti. Kroz narativni glas Soledad Ortege, Španjolke uronjene u sopstvena promišljanja i unutrašnja previranja, autorka istražuje mjesto žene u ličnim i društvenim odnosima prošlosti i sadašnjosti. Na početku je njena priča eksplicitno smještena u godinu 1935, ali kako tekst odmiče, autorka intencionalnim anahronizmima (majica s dalmatincima, muzika u slušalicama, televizor itd) vješto premošćava vrijeme i prostor, omogućavajući da se u glasu junakinje stope glasovi žena raznih epoha. Mehanizam vremenskog i prostornog distanciranja štiti tekst …
62. Koji Šantićev stih volite?
“I opet mi duša sve o tebi sanja” “Kroz srce se glasak krade Što te nema, što te nema” “Ja sklapam oči i od sreće plačem” “Ostajte ovdje! Sunce tuđeg neba, neće vas grijat kô što ovo grije; Grki su tamo zalogaji hljeba gdje svoga nema i gdje brata nije.” “”Народ је овај умирати свико У својој смрти да нађе лијека.” “Svu muku tvoju, napor crna roba, poješće silni pri gozbi i piru… o, sram i grdoba!” “A kakva je pusta…” “Seljače, goljo, ti si prah na podu, tegli i vuci, i u jarmu skapaj!”
Porodične omče
U književnom svijetu ponavlja se pretpostavka da Domeniko Starnone i gospođa Starnone stoje iza planetarnog uspjeha Ferante. Čitanje romana Pertle može da uvjeri u te, čini se, osnovane sumnje. Zatvorena porodična priča koju pokreće napuštanje oca zbog mlađe i ljepše žene pretvara se u jednu klaustrofobičnu dramu koja ostavlja trajne ožiljke na sve članove. Prvi dio romana je iz perspektive napuštene žene koja iznenada ostaje sama sa dvoje djece, nezaposlena i izdana. Centralni lik drugog dijela je otac Aldo; supružnici su stari i još uvijek u braku no u tom dijelu retrospektivno se priča nastavlja tamo gdje je za porodicu …
61. Najsnažnija literarna predstava Holokausta?
Modiano, Dora Bruder Remark, Iskra života Tišma, Kapo Albahari, Gec i Majer