Klaudija Pinjeiro, Mala sreća, prevod Ksenija Bilbija. Beograd: Blum izdavaštvo, 2024. –str. 223
Meri Lohan, novog imena, izgleda i dvadeset godina starija, dolazi poslovnim razlogom vođena u rodnu Argentinu, mjestu velike traume. Čitav život izgrađen nakon toga u Americi ne ublažava bol izazvan tragedijom nakon koje je ostavila dotadašnji život. Najbolnije je što je njen bijeg podrazumijevao i ostavljanje jednog šestogodišnjaka.
Šta je sa njim bilo, šta je postao, da li je naslijedio porodičnu kliniku, mnogo pitanja se vrzma po glavi evaluatorke jedne argentinske škole koja pretenduje da dobije licencu američkog obrazovnog programa. Slučajan susret, prepoznavanje, obostrano suočavanje dovode do ispovijesti namijenjene sinu, što jeste zapravo tekst romana koji čitamo. Prezent njenih bilješki pojačava emocionalni intenzitet teksta, a čitaoca drži u napetosti mogućeg razrješenja. Bol, pokušaji zaborava, ljubav, roditeljstvo, tematsko su središte i ovog romana Klaudije Pinjeiro. Otkrivanje istine u ličnoj priči dobija kod ove argentinske autorke misterioznost i trilersku napetost. Mala sreća je intimistički roman snažnog naboja, jakih emocija i suptilnih psiholoških analiza.
U velikoj tragediji, u nesreći opšte osude i usamljenosti u boli, postoje rijetki ljudi čija dobrota da snagu za oprost, za istinu, za život. I to su te „male sreće“ koje prate Meri Lohan – direktor škole njenog sina, Robert, američki partner, a to biće dobrote jeste za njenog sina Federika supruga Arijana.
Vješto komponovana priča, majstorski stvorena atmosfera i efekti koje postiže njeno pripovijedanje, za čitaoce je bez sumnje mala sreća koju omogućava izdavačka kuća Blum redovnim objavljivanjem romana Klaudije Pinjeiro.
Marjana Đukić